Big Thunder Mountain
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
16 Augustus 2010 | Polen, Krąków
Dag allemaal,
De pech blijft ons achtervolgen in Kraków. Nu ik weer beter ben is mijn moeder ziek geworden. Het begon gisterenavond na het eten. Mam was moe en wilde naar de kamer, ik ging nog even achter de computer. Toen ik een half uur later boven kwam lag ze al in bed, misselijk. Niet lang daarna was het ook bij haar helemaal mis. Zo sneu, misschien heeft ze mijn virus wel overgenomen. We weten het niet, enorme pech is het in ieder geval wel. Vandaag heeft ze de hele dag ziek in bed gelegen.
De geplande gezamenlijke tocht van vandaag naar de Wieliczka zoutmijn kon niet doorgaan. Om toch een indruk te krijgen van de mijn ben ik met een georganiseerde tour meegegaan. Om kwart voor vier vanmiddag kwam de bus, die al vol zat met Engelse en Duitse toeristen, mij bij het hotel ophalen. De rit naar de mijn duurde niet lang. Wat was het daar druk, erg lange rijen voor de ingang. De tour zelf was erg interessant! De route is zo'n 2 kilometer waarbij je langs ondergrondse zoutmeren, kapelletjes en zelfs een heuse kerk komt. Allemaal gebeiteld uit het zout.
En toen was het tijd voor mijn portie Poolse pechvakantie. Onze groep was bijna aan het einde van de tour, op het laagste punt en vlakbij de liften naar boven, toen de hoofdverlichting plots uitviel. Het werd drukker en drukker bij de liften, maar geen enkele informatie waarom we niet weg konden. Na een half uur werd duidelijk wat er aan de hand was: er was hevig onweer losgebarten boven de mijn. De bliksem was ingeslagen en de stroom uitgevallen. Het kon nog wel uren duren voor de liften weer zouden werken. De enige optie die overbleef: lopen.
Onze groep mocht gelukkig als één van de eersten vertrekken. We liepen delen van de toeristische route terug, maar ook smalle gangetjes en houten trappenhuizen waar geen einde aan leek te komen. Vooral voor de oudere mensen in onze groep een flinke uitdaging, maar we hebben het allemaal volbracht. Eenmaal boven aangekomen bleek dat er diverse brandweerauto's waren uitgerukt. Dat moest ook wel, gezien de honderden bezoekers die nog beneden waren. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.
Zojuist heb ik wat gegeten in het restaurant en nu ga ik weer naar de kamer, eens kijken hoe het met mam gaat. Hopelijk voelt ze zich morgen al wat beter!
Veel groetjes,
Lotte
De pech blijft ons achtervolgen in Kraków. Nu ik weer beter ben is mijn moeder ziek geworden. Het begon gisterenavond na het eten. Mam was moe en wilde naar de kamer, ik ging nog even achter de computer. Toen ik een half uur later boven kwam lag ze al in bed, misselijk. Niet lang daarna was het ook bij haar helemaal mis. Zo sneu, misschien heeft ze mijn virus wel overgenomen. We weten het niet, enorme pech is het in ieder geval wel. Vandaag heeft ze de hele dag ziek in bed gelegen.
De geplande gezamenlijke tocht van vandaag naar de Wieliczka zoutmijn kon niet doorgaan. Om toch een indruk te krijgen van de mijn ben ik met een georganiseerde tour meegegaan. Om kwart voor vier vanmiddag kwam de bus, die al vol zat met Engelse en Duitse toeristen, mij bij het hotel ophalen. De rit naar de mijn duurde niet lang. Wat was het daar druk, erg lange rijen voor de ingang. De tour zelf was erg interessant! De route is zo'n 2 kilometer waarbij je langs ondergrondse zoutmeren, kapelletjes en zelfs een heuse kerk komt. Allemaal gebeiteld uit het zout.
En toen was het tijd voor mijn portie Poolse pechvakantie. Onze groep was bijna aan het einde van de tour, op het laagste punt en vlakbij de liften naar boven, toen de hoofdverlichting plots uitviel. Het werd drukker en drukker bij de liften, maar geen enkele informatie waarom we niet weg konden. Na een half uur werd duidelijk wat er aan de hand was: er was hevig onweer losgebarten boven de mijn. De bliksem was ingeslagen en de stroom uitgevallen. Het kon nog wel uren duren voor de liften weer zouden werken. De enige optie die overbleef: lopen.
Onze groep mocht gelukkig als één van de eersten vertrekken. We liepen delen van de toeristische route terug, maar ook smalle gangetjes en houten trappenhuizen waar geen einde aan leek te komen. Vooral voor de oudere mensen in onze groep een flinke uitdaging, maar we hebben het allemaal volbracht. Eenmaal boven aangekomen bleek dat er diverse brandweerauto's waren uitgerukt. Dat moest ook wel, gezien de honderden bezoekers die nog beneden waren. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen.
Zojuist heb ik wat gegeten in het restaurant en nu ga ik weer naar de kamer, eens kijken hoe het met mam gaat. Hopelijk voelt ze zich morgen al wat beter!
Veel groetjes,
Lotte
-
16 Augustus 2010 - 20:56
Andrea:
Jeetje! Gaat goed daar! Beterschap allebei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
