United we s(t)and
Door: Lotte
Blijf op de hoogte en volg Lotte
20 Juli 2011 | Verenigde Staten, Bryce Canyon City
Zand, zand en nog eens zand… dat is wel een treffende samenvatting van onze ervaringen de afgelopen dagen. Mijn schoenen zaten al vol van Antelope Canyon, gisteren kwam er nog een lading bij tijdens de wandeling naar Horseshoe Bend. Dit is de beroemdste bocht in de Colorado rivier, gelegen vlak onder Page op de route richting de Grand Canyon. De wandeling erheen duurde niet erg lang, maar was pittig door het zand waar je doorheen moest klimmen en het gebrek aan schaduw. Ter plekke zie je mensen overal pogingen doen om de bocht in zijn geheel op de foto te krijgen. Wat best lastig is, want dan moet je dicht bij de afgrond gaan staan. Maar wij hebben heel voorzichtig een plekje gevonden vanaf waar we de gehele bocht konden aanschouwen: een mooi gezicht.
Daarna zijn we verder gereden naar de Grand Canyon, “the big crack” zoals ze hier zeggen. Toen ik hier in 2005 met mijn moeder was hebben we de South Rim bezocht. Deze keer waren we aan de North Rim. Dit deel van de canyon is groener dan het zuidelijke en het ligt ook veel hoger. De wegen zijn slechts begaanbaar van half mei tot half oktober, in de winter is het gebied afgesloten. We hebben overnacht in een houten cabin vlakbij de canyon. Het uitzicht was prachtig, al was het jammer dat het bewolkt was. Daardoor kwamen de kleuren van de canyon niet helemaal tot hun recht. Dinsdag was het alweer tijd voor het volgende park: Bryce Canyon in Utah. We wisten allebei vantevoren niet zo goed wat we ervan moest verwachten, maar dit is echt een mooi gebied. Erosie heeft in dit park de zogenaamde ‘hoodoos’ gevormd. De kleuren variëren van zalmrose tot oranje.
De nationale parken van Amerika zijn allemaal zo opgezet en ingericht dat ze voor iedereen goed toegankelijk zijn. Scenic drives en viewpoint voor een kort en snel bezoek, en trails voor diegenen die echt verder de natuur in willen gaan. Op een paar trails na hebben we de meeste parken op de eerste, traditionele wijze bezocht. Veelal vanwege tijdgebrek, en je wilt toch proberen zoveel mogelijk te zien. Daarom was het vandaag tijd voor wat meer actie! We zijn hier in Bryce gaan rijden op een ATV, een quad. Om 16.00 begon onze tocht. Helm en skibril op (tegen het stof) en daar gingen we. Geweldig was het, we hebben allebei enorm genoten. In het begin was het nog een beetje onwennig, het sturen is best zwaar en je moet doorkrijgen hoe je het beste de bochten kunt nemen. Maar al snel ging het steeds beter. We zijn zelfs een stukje door het water heen gereden. Het uur vloog letterlijk voorbij. Absoluut voor herhaling vatbaar!
Veel groetjes,
Lotte
Daarna zijn we verder gereden naar de Grand Canyon, “the big crack” zoals ze hier zeggen. Toen ik hier in 2005 met mijn moeder was hebben we de South Rim bezocht. Deze keer waren we aan de North Rim. Dit deel van de canyon is groener dan het zuidelijke en het ligt ook veel hoger. De wegen zijn slechts begaanbaar van half mei tot half oktober, in de winter is het gebied afgesloten. We hebben overnacht in een houten cabin vlakbij de canyon. Het uitzicht was prachtig, al was het jammer dat het bewolkt was. Daardoor kwamen de kleuren van de canyon niet helemaal tot hun recht. Dinsdag was het alweer tijd voor het volgende park: Bryce Canyon in Utah. We wisten allebei vantevoren niet zo goed wat we ervan moest verwachten, maar dit is echt een mooi gebied. Erosie heeft in dit park de zogenaamde ‘hoodoos’ gevormd. De kleuren variëren van zalmrose tot oranje.
De nationale parken van Amerika zijn allemaal zo opgezet en ingericht dat ze voor iedereen goed toegankelijk zijn. Scenic drives en viewpoint voor een kort en snel bezoek, en trails voor diegenen die echt verder de natuur in willen gaan. Op een paar trails na hebben we de meeste parken op de eerste, traditionele wijze bezocht. Veelal vanwege tijdgebrek, en je wilt toch proberen zoveel mogelijk te zien. Daarom was het vandaag tijd voor wat meer actie! We zijn hier in Bryce gaan rijden op een ATV, een quad. Om 16.00 begon onze tocht. Helm en skibril op (tegen het stof) en daar gingen we. Geweldig was het, we hebben allebei enorm genoten. In het begin was het nog een beetje onwennig, het sturen is best zwaar en je moet doorkrijgen hoe je het beste de bochten kunt nemen. Maar al snel ging het steeds beter. We zijn zelfs een stukje door het water heen gereden. Het uur vloog letterlijk voorbij. Absoluut voor herhaling vatbaar!
Veel groetjes,
Lotte
-
21 Juli 2011 - 17:30
Fam. Peper:
Hoi Lotte,
Déjà vu, déjà vu...........
We zien veel terug van de prachtige natuur in Amerika. Blijf samen lekker genieten, want de tijd gaat snel.
groetjes,
Brugt en Angela. -
22 Juli 2011 - 02:02
Laura De Haan:
Klinkt erg goed allemaal!! Geniet er nog maar van, ik zie dat jullie over iets meer dan een week alweer naar huis gaan! Maar, als ik alles zo lees, doen jullie er alles aan om zo optimaal mogelijk te genieten ;)
Groetjes, Laura -
22 Juli 2011 - 09:12
Gradie Martini:
Hoi Lotte,
wat mooi. Morgen Las Vegas? Wat geweldig om naar optreden van Céline te gaan. Ik kijk uit naar het verslag over dit concert, maar deze foto's zijn ook weer zo mooi. Prachtig. Tot het volgende verslag.
GM -
24 Juli 2011 - 10:17
Moi:
Chère Lotte!
À côté de toutes les histoires accompagnées de belles photos sur ce site, mainenant j'ai même reçu une belle carte depuis l'Amérique dans ma boîte aux lettres de toi! Quelle belle surprise! Merci bcp ma fille! Continue tes aventures, moi je continuerai à te suivre et quand tu es rentrée on prend rendez-vous et tu m'en parleras en personne! Cela fait vraiment trop longtemps...
Bisou depuis la Hollande pluvieuse..
Petite Mais
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
